Haiku's zijn sinds de 16de eeuw een traditioneel genre in de Japanse poëzie. Het is een term uit de niet-Westerse genreleer voor een natuurgedicht van drie versregels met in totaal 17 lettergrepen verdeeld over verzen van respectievelijk 5, 7 en 5 syllaben. Haiku's schijnt zijn grond te vinden in het feit dat dichten, denken en geloven in de culturele wereld van de haikuschrijver hecht met elkaar verweven zijn. Aan de definitie van de haiku kan toegevoegd worden dat iedere regel een beeld toont, een letterlijk beeld, een plaatje, dat we voor ons geestesoog oproepen. Het genre is vooral sinds 1960 in het Westen beoefend.